almanya yenildiği için bizde yenik sayıldık cümlesiyle başlar.
milli mücadeledeki başarılar anlatılır fakat akbaş cephaneliği basını, karakol örgütü gibi gerçeklerden bahsedilmez. dikkat edilirse bütün müdafa-i hukuk cemiyetleri tek tek anlatılırken karakol örgütü ve mim mim teşkilatı es geçilir. çünkü bu teşkilatların idarecileri mustafa kemal gibi vatanperverliklerini bin kere ispatlamışlardır ve sonradan muhalefet partisi kurmuşlardır.
kazım karabekir, refet bele, ali fuat cebesoy, rauf orbay birer cümle ile geçiştirilir. çünkü bu komutanlar hem milli mücadeleyi başlatan, hem de atatürk'ün siyaseti yasakladığı kişilerdir.
atatürk'ün cumhuriyeti önemle vurgulanırken, hiç bir partiye karşı seçim kazanmamış, hiç bir partiyi seçime sokmamış olması es geçilir. eğer bunlar ders esnasında sorulursa suç ismet inönü'ye atılır.
sonra istiklal mahkemeleri kısaca özetlenir ama mahkeme başkanının (bkz: kel ali) bir katil olduğu kesinlikle söylenmez.
final ise şapka devrimi, harf devrimi ve medeni kanundur.
