zaman zaman keyifle okuduğum yazıların sahibi kişi. lakin bir insan bu kadar alenen partizan olamaz. iktidar partisinin bu kadar oyuncağı olamaz. nedir peki engin ardıç'ın sorun çıkaran noktası? muhalafet edenlere muhalafet etmesiyle meşhurdur. yılların solcu(!), kemalist klişelerini çok iyi gözlemlemiştir, lafı tam gediğine koyar. bu sebeple lisemizdeki bir dangalağın babasının general olduğunu öğrenen müdür yardımcısı gibi yalaklıkları aklıma getirir. keyiflenirim, gülerim, kızarım. engin ardıç bu cesaretiyle hayatım boyunca hep gıcık olduğum bu tayfanın ayarını güzel verir. ama muhalif kimliği akp'ye gelince sesi çıkmaz.
bugünün kalburüstü tüm gazetelerine baktım şöyle. engin ardıç dışında sivriliğiyle tanınan tüm yazarlar bekir coşkun olayıyla ilgili döktürmüşler. haklı olarak tayyip'in dengesiz söylemini eleştirmişler. engin ardıç hariç! sanki bu tartışmalar yapılırken internetin, telefonun olmadığı bir dağ köyündeymiş. tayyip'in bu konuda savunulacak bir yanı olmadığını çok iyi bildiği için susmuştur engin ardıç. tıpkı diğer tüm savunulamayacak yönlerini bildiği için susup da köşe doldurmak adına nihat erim, ismet inönü geyikleri yapışı gibi. çok güzel oynuyorsunuz engin bey ama yemiyoruz.
