En uzun yaşanan bir günün gecesinde yaşanan büyümedir.. O uzun günde alınan haberin etkisiyle başlamıştı zaten her şey. Evin direği olan babasının ölüm haberi ile.. O zamana kadar birçok ölüm haberi almıştı. Birçok cenaze görmüştü küçük çocuk. Ama bu seferki farklıydı. Bu seferki kendi babasının cansız bedeniydi.. Ve daha cenaze merasiminde başlamıştı bu erken büyüklük.. Bütün ritüeller bekleniyordu ondan. Tek tek tokalaşmalar,cenazeyi toprağa indirme,toprak atma,mevlüt.. Tüm bunların yoruculuğu bazan düşünme imkanı bile vermemişti. Doğru düzgün üzülemedi bile,şöyle adam gibi.. Ama şimdi yalnızdı.. Tek başına karanlık bir odadaydı.. Ve artık evin tek erkeğinin kendisinin olduğunu cok iyi fark etmişti. Annesine,kardeşlerine bakabilecek tek insanın.. Onlara "babalık" edebilecek tek kişinin.. Artık arkadaşlarla boş boş geçirilen vakitler,kahvede batak oynamalar,okuldan kaçmalar,evin bütün işlerini anne babaya bırakmalar bitmişti.. O çocuk artık büyümüştü.. Hem de daha çok küçükken..
