tanışmayı en çok istediğim yazar. Her kitabı bir şekilde hayatınıza siner ve size açık kapılar bırakarak kendinizi yüzünüze kapatır. Siz acıyı ararsınız o anda; oysa çoktan acının kendisi olmuşsunuzdur. Ve bunu inkâr ettiğiniz anda da inkârın kendisi olursunuz. "düşüş" romanında şöyle der;
"insan bazen sapıtıyor, apaçık gerçeklerden kuşkuya düşüyor, hatta iyi bir yaşamın sırlarını keşfettiği zaman bile. Benim çözümüm kuşkusuz en iyisi değil. Ama insan yaşamını sevmediği zaman, onu değiştirmek gerektiğini bildiği zaman, elinde başka seçeneği yoktur, öyle değil mi? Bir başkası olmak için ne yapmalı? Olanaksız bu. Artık hiç kimse olmamak, herhangi biri uğruna kendini unutmak gerekirdi, hiç değilse bir kez. Ama nasıl? Bunaltmayın beni. Ben, bir gün bir kahvenin tersında elimi bırakmak isteyen o ihtiyar dilenci gibiyim. Ah,bayım, diyordu adam,
mesele kötü insan olmak değil; ama ışığı yitiriyor insan.
Evet, ışığı, sabahları, kendini bağışlayan kişinin o kutsal masumluğunu yitirdik biz."
