hayatımın en zor anlarından birini az önce yaşadım sözlük.
annemin arkadaşları bir anda evi bastılar ve ben tuvalette -afedersiniz- büyük abdestimi yapıyordum!
konsantrasyonum bozuldu, durdum sesleri dinliyorum. salona geçtiler oturdular muhabbet vesaire derken ben hareketsiz beklemekteyim belki giderler umuduyla.
2-3 dakika geçti kapı bir anda açılmak için zorlanmaya başladı, ışık açılıp kapandı. içimden diyorum "yav teyzecim bu ne şiddet bu celal", dışardan "doluu" diye buruk bir ses çıktı sadece. cevap hemen geldi "hadi oğlum, dışarı çıkmadan girelim"
haydaaa! ayvayı yedik tuvalet zaten küçücük, birde leş gibi kokuyor, ne yapacağımı şaşırdım.
hemen işimi bitirdim sifonu çektim, koku falan sıkıyorum etrafa belki bir nebze olsun hafifler diye.
kafamı bir çevirdim, hepsi gitmemiş! bir şok daha yaşadım, tekrar sifonu çektim. arkadaş ne b*kmuş ikinci seferde de gitmedi.
bir yandan annem sesleniyor "şenol napıyorsun orada iki saattir?!" arkadaşlarına karşı mahçupluğu sesine de yansımıştı.
son kez sifonu çektim, 4.defa parfüm sıktım ve tuvaletten çıktım.
bir baktım tüm kadınlar kapıda, hazırlanmış aşağı iniyorlar.
dedim hay ben sizin....!
