yine bir hayat bunalma evresi yaşıyorum. bu sefer ki belki de en ağırı. hayatım o kadar monoton ki. her gün sabah 6da uyuyup akşam 4te uyanıp 7de işe gidip 3te eve gelmekten o kadar sıkıldım ki. lanet olsun böyle hayata. hem bu sefer sevgi meselesi de var açılamamak var. açılmaktan korkmak var. ne yapacağım konusunda zerre fikrim yok. çıldırmazsam iyidir. okul zaten rezil durumda. off allahım off. neydi benim günahım. ne bitmez çilem varmış yaa.
