kendimi hayatın kargaşası içinde bir kez daha buldum
ayakta durmayı da bilmiyorum
bir çocuk gibi gözlerimi kapadım
ellerimi savuyorum sağa sola
kimse tutmuyor.
hepsi kandırıyor tutar gibi yaparken
senin intikamını alıyorlar
öyle bi düşürüyolar ki yere
dokduğun heryer acıyor.
şimdi için ışıkları söndürdüm, ağlamaklı şarkıları açtım.
yazdıklarımı çoğu zaman gözlerimin yaşından göremedim, göremiyorum.
senden sonra
ağlıyorum çokça içimdeki seni de yıkıyorum
kalmıyor hiçbirşey senden bana
senden sonra
geriye ne kaldı bilmiyorum, ne yapacağımı da bilmiyorum..
ağlamakla inlemekle geçiyor ömrüm.
