bir recaizade mahmud ekrem şiiridir. aslında okuyunca giden sevgilinin ardından yazılmış intibası bırakmasına rağmen, oğlunun ölümü üzerine yazdığı şiirlerden biridir bu. zamanına gore çok da güzeldir bence, hele bir de barındırdığı imgelerle insan hisseder o acıyı içinde.
"gül hazin... sünbül perişan... bağzarın şevki yok..
derdnak olmuş hezar-ı nağmekarın şevki yok..
başka bir haletle çağlar cuybarın şevki yok..
ah eder, inler nesim-i bi-kararın şevki yok..
geldi amma neyleyim sensiz baharın şevki yok!
farkı yoktur giryeden ruy-ı çemende jalenin.
hun-ı hasretle dolar cam-ı safası lalenin.
meh bile gayretle ağuşunda ağlar halenin!
gönlüme tesiri olmaz ateş-i seyyalenin.
geldi amma neyleyim sensiz baharın şevki yok!
ruha verdikçe peyam-ı hasretin her bir sehab..
cana geldikçe temaşa-yı ufuktan piç ü tab..
ihtizaz eyler çemen.. izhar eder bin ızdırab..
hem tabiat münfail hicrinle.. hem gönlüm harab
geldi amma neyleyim, sensiz baharın şevki yok!"
günümüz türkçesine çevirisi:
"gül hazin, sümbül perişan, bahçelerin şevki yok
dertlenmiş, nağmekar bülbülün şevki yok
bir başka türlü çağlar, nehrin şevki yok
ah eder, inler, kararsız rüzgarın şevki yok
geldi amma neyleyim sensiz baharın şevki yok
farkı yoktur gözyaşından çimenlikte çiğin
özlemin kanıyla dolar kutsal kadehi lalenin
ay bile gayretle kucağında ağlar halenin
gönlüme tesiri olmaz akıveren ateşin
geldi amma neyleyim sensiz baharın şevki yok
ruha bellettikçe her bir bulut özlemini
cana verdikçe sıkıntı ve acıyı, gök seyri
titreşir otlar, gösterir bin acı
hem tabiat gücenik yokluğundan, hem gönlüm yıkıntı
geldi amma neyleyim sensiz baharın şevki yok"
