aziz kardeşimi çok çok iyi tanırım. 1989 yılından bu yana tanış durumdayız. kamuoyuna yansıyanın aksine pamuk gibi bir insandır. bunun sadece 2 istisnası vardır. ilki fenerbahçe aleyhine konuşulduğunda, fenerbahçe camiasına şöyle böyledir dendiğinde çok kızar ve hırçınlaşır. diğer exception yani affedersiniz istisna ise karşısında limon yendiğindedir. limonu yiyenin makam ya da mevkiine bakmaksızın çok ağır ifadeler kullanır.
hiç unutmuyorum bir keresinde izmirde akşam yemeğine oturduk. bilenler bilir, palet restorant vardı zamanında. izmirin en güzel restorantlarından. neyse bi büyük rakı parlatıyoruz laosla birlikte, aziz kardeşim keyfine diyecek yok. kakara kikiri nasıl eğleniyoruz. fıkralar, anılar derken dönemin izmir vekili -isim veremiyorum değerli yazar kardeşlerim kusura bakmayın- de katıldı aramıza. muhabbetimiz hiç bozulmadı aksine pekişti. lakin sayın vekilim balığa limon sıkıp mındar etmekle kalmadı akabinde limonun kalanını ağzına götürüp yemeye başladı. aziz kardeşim ıkk mıkk etti ama dayanamadı. sayın vekilim de maşallah limonu köküne kadar emdi. eee durur mu aziz kardeşim yapıştırdı ayıplı ifadeleri. "vay ben senin babayın kemiğine"den girdi, "seni ormanda körüklerim elimden yedi düvel alamaz amırcık ağızlı"dan çıktı. sayın vekil kızardı bozardı ve sonrasında affedersiniz siktirdi gitti.
entrymi noktalamadan aziz kardeşimi aradım arkadaşlar. aradım ki "aziz kardeşim böyle böyle bir anımız vardı hala gülüyorum lakin yaptığın şey çok yanlıştı, lütfen bunu tekrarlama" minvalinde ikaz tümceleri sarf edeyim. ancak aziz kardeşimin telefonu çekmiyordu ve sesli mesaj bırakma zaruretim hası oldu. eminim ki aziz kardeşim bana dönüş yapacak ve "kusura bakma hafız, ben bu huyumu yenmeye çalışıyorum o gün senin de tadın kaçmıştı" diyecek. öylesine de olgun biridir aziz kardeşim; adamdır, insandır!
