ailenin bakış açısıyla da çok alakalıdır bu rakam. bazı aileler çocukları için ''ne yapacak parayı'' mantığındadır. isterki çocuk ölmeyecek seviyede yaşasın. tanık olduğum bir muhabbeti aynen aktarıyorum.
amca1: kömürcünün (kızın aile içinde lakabı her nedense kömürcü) memleketinde üniversite kazanması çok iyi oldu.
amca2: evet böylece masraf çok azalacak. şimdi başka ile gitse yurt ev gerekecekti burada halasında kalır.
amca1: zaten devlet 280 tl veriyor. halası da arada 50-100 verir. sabah kahvaltıyı halasında yapsa akşam da yemeği eve gelince yese. kaldı sana bir öğlen yemeği. onu da simit poğaça falan geçiştirir.
komşu: yol parası ne kadar tutar acaba orada ?
amca2: eniştenin işi üniversite nin yolu üzerinde. sabah giderken götürür gelirken alır. hadi arada bir binmesi gerekti diyelim ayda en fazla 50 lira.
komşu: e o zaman o devletin verdiği para gayet yeter. hatta para da biriktirir o kız. üstünü başını da kendi halleder.
...
bu konuşmayı yapan adamlar ve kızın babası minimum ayda 5bin tl kazanan adamlar. anlamadıkları ise üniversite okuyacak olanın bir insan olduğu sığır olmadığı. ulan bunu hadi anlayamıyosun halaya ve enişteye kitledin her şeyi ayı ondanda mı utanmıyosun ?
işin kötü tarafı bu lavuklar muhabbetin içinde olmayan kızın babasını da ikna edecekler bu işe. karartacaklar kızın hayatını.
