eşsiz eski bir cem adrian düetidir;
cem adrian bölüm
Güneş batarken içimde bir ışık gördüm gözlerinde.
Umut düşerken elimden yere o tuttu küçük elleriyle.
Soluk benizli bir çocuktu hayli yorgun hayli mutsuz
Ağlamaklı.
Yüzüne baktım,yanağına koydum elimi,eğildim ona Söz Verdim.
Hep Düşerken Uçmaya
Yollar biterken Durmamaya
Sırılsıklam Olsamda
Yine Yağmurlarda Koşmaya
Kaybolsamda Aramaya
Yorulsamda Durmamaya
Paramparça Olsamda
Tüm Duvarlara Çarpmaya ( Söz Verdim )
Deniz Zeytingöz Bölüm
Kaybettim ben o masalın içinde kendimi
Nefesini alamadım dudaklarını tadamadım.
Aşıktım delice benim kalbim ağlıyordu.
Bugün geçen martılar bana tebessüm etmiyordu
Dinmiyordu bıraktığın acı dolu fırtına
Sana dair herşeyi kaldırdım rafına
Ve olmasını istediğim hiçbirşey de olmadı
Benim hayatım benzer ( kağıt parçalarına )
Gözlerime derin bakman akıtır yaşlarımı
Yakınım ben ( kaybolmaya )
içimde verdiğim o savaş bitmicek emin ol
Gözlerimde kal , ellerimi sar yine ben sana
Söz Verdim .
