tüy sahnesi ve bitiş müziğiyle kafamda oscar töreni canlanmış, zemeckis'in bu zengin görsel ve işitsel tasarımı oscar için kafadan kurguladığını, zorlama ve yapay da olsa "skora yönelik" çalıştığını düşünmüşümdür. roger rabbit'in, back to the future'un yönetmeninin, ağabeyinin * izinden giderek "akademiye", asıl amaç olarak da "cebe" yönelik çalışmalar içine girmesini hiçbir zaman içten bulmadım. spielberg'in yapımcı zihniyetini zaten sevmiyorum, orası ayrı **. spencer tracy üstada layık görülen 2 kere üst üste oscar alma payesini, 8. adaylığında tek oscar alabilen pacino'yu bile sayıda geçerek egaleyle alan tom hanks'i de filmi de bu yüzden sevmiyorum. kim ne derse desin, esaretin bedeli'nin çekildiği yıldır o yıl. ne hanks dinlenir ne zemeckis ne spielberg ne akademi. frank darabont'u, morgan freeman'ı, tim robbins'i ödüllendirmek ister sinefil ama nafile. the player ve the majestic'te de olmadığı gibi.
