taa derinlerden gelen kahrolası istek. çevrendekilerin anlamasını bekleyipte " herşeyin bir çözümü var, kendine acıma lütfen, kaçarak kurtulamazsın" sözleriyle beyninde bir uyuşma hissedersin önce. avazının çıktığı kadar haykırasın gelir kahrolası hayata..
kaçışsa kaçış, zayıflıksa zayıflık..
midem bulanıyor, sesimse hiç çıkmıyor .. ya ayaklarımın bağı çözlülünce düşecek yığılacak sanıyoyorum kendimi..
işte o an duyulur o kışkırtan ses;
"ne duruyorsun? herşeyi bırak. aile, sevdiğin, sorumluluk, ya dostlar, bellkide köpeğin.. defol git... "
