sırtımda hissettiğim bir ürpertiyle uyanıyorum. hareket edemiyorum, konuşamıyorum. gözlerim açık.yatağın yanındaki sehpa tıpkı uyumadan önceki gibi. üzerinde cep telefonum, bir kalem ve bir bardak var. kendimi kasıyorum ve uyanıyorum ama uyandığımda sehpanın olduğu tarafa doğru bakmadığımı farkediyorum. sehpa tarafına dönüyorum ve tıpkı karabasan anında ki gibi sehpada cep telefonu, bardak ve kalem aynı şekilde duruyor oluyor. bu olaydan şu çıkarımı yapıyorum. beynimiz sonsuz hafızaya sahip bir kayıt cihazıdır ama bu kayıtları arşivden nasıl çıkaracağımızı bilmiyoruz. her nasılsa karabasan anında kendiliğinden bazı kayıtlar çıkarılıyor.
