zülfü Livaneli'nin kaleminden derin bir hikayedir; serenade für nadia.
başlarda sıradan bir kitap, alelade bir romandır, ta ki nadia ile max'in hikayesine kadar.
bir anda kendinizi ikinci dünya savaşının ortasında, köstence limanında, struma gemisinde, kırım türklerinin arasında, mavi alayda, insanlığın can çekiştiği bir dünyada buluyorsunuz.
elimde seranad, gözümde yaş, kulağımda hiç tanımadığım bir keman sesi, yüreğimde kocaman bir mengene... günlerdir aklımdan çıkmayan zalim ve tozlu bir tarih..
ben seni çok sevdim maximilian Wagner... hayatımda ilk kez, tanıştığım yüzlerce ve belki de binlerce kitap karakteri içinden birinin yasını tutuyorum. ve ister dünyada, ister ahirette, istersen sadece bir kitapta yaşıyor ol; öylesine gerçeksin ki benim için, seni hiç unutmayayım diye keman çalmayı öğrenmeye karar verdim. kemanımdan çıkan her sesin ismi aynı olsun: struma için, mavi alay için, Ahıska için, boraltan için, hocalı için, srebrenitsa ve niceleri için "serenade für nadia..."
