sovyetler birliği döneminde yeniden imar edilen doğu bloku ülkelerinde kentlerin dokusuna baktığınızda, birbirlerinin neredeyse kopyası konut blokları görürsünüz. temelleri de dahil olmak üzere hemen hepsi prefabrike elemanlarla inşa edilmiş, yan yana dizili kibrit kutuları görünümünde, estetik açıdan hiçbir değeri olmayan yapı bloklarıdır bunlar.
- öte yandan, fonksiyoneldirler evet! ekonomiktirler, ucuza mal edersiniz, insanların barınma gereksinimini karşılarsınız. peki ya! o kentlerde yaşayan insanların yaşamdan zevk alma hissi? kenti simgeleyen, başka kentler veya yurt dışından gelen dostlara gösterilebilecek öznel yapılar, köprüler, geçitler, müzeler, konser salonları ve opera binaları... sorarsınız ve estetik değer taşıyanların nerede ise tamamının ekim devrimi öncesi, çarlık rusyası döneminde inşa edildiklerini öğrenirsiniz.
- ister kabul edin ister etmeyin! gerçek budur.
teamüller göstermiştir ki, mühendisler ekonomikliği ve fonksiyonelliği, mimarlar ise estetiği ve öznelliği temel hareket noktası olarak benimserler. bu, aldıkları eğitimin de bir gereğidir aslında. bu iki meslek erbabı iş ortamında sürekli çatışır ve birbirlerini her fırsatta iğnelerken, hem mühendisliğin ve hem de mimarlığın zaman içerisinde gelişimine de ciddi katkı sağlamış olurlar. batının mühendislik abideleri ve mimari şaheserleri, mühendis ve mimarların karşılıklı ve hiç bitmeyen masa başı kavgaları, çekişmeleri, huysuzlukları, geçimsizlikleri sayesinde çıkmışlardır.
- onlar tıpkı, bir arada olduklarında sürekli kavga eden fakat ayrı olduklarında da birbirlerini özleyen kardeşler gibidirler.
