annelik içgüdüsü var derlerdi peki o zaman bu kadındaki nereye kaçtı? korku, aile baskısı bu derece mi insanı insani değerlerinden uzaklaştırır. bu kadar mı sığ düşünmeye sürükler. 'ağlar ağlar uyur diye düşündüm' bu cümleyi hangi akla hizmet kurar, onu geçtim nasıl kendini bu fikre ikna eder ki 2 aylık bebek burada söz konusu.
ilaveten o baba müsveddesine de insan demeye dilim varmıyor. yedin bir halt arkasında dur bari. biraz erkek ol yani.
annelik babalık gibi kutsal sıfatlar keşke bu kadar kolay verilemeseydi insanlara.
