sinematografik açıdan güzel, izlenesi ancak mantık olarak yanlış olan, memlekette zibilyon tane şair varken 2 tanesi unutulmasın diye yapılan filmdir.
tamam da diğerleri ne olacak?
her birine ayrı film mi yapalım?
ya da adam olsalar zaten tanırdık deyip genellemenin dibine mi vuralım?
behçet necatigil büyük usta ama bugün yaşasa kimse siklemezdi.
orhan veli bugün olsa okuyanı döverlerdi.
acı ama gerçek.
sırf alternatifsizlikten büyütülüp marka yapılan edebiyatçılar da var.
al onun şiirini ben yazdım de milyon tane laf söylerler.
ama orhan veli deyince bir beğenmeler, bir güzellemeler...
gel, bugün şiir yazmak için kıçını yırtan nice amatör var. hangisine fırsat vereceksin?
adam bol memlekette.
1940'lardaki bu filmde de şiir yazmak için kendini hırpalayan 2 genç adam var. 20'li yaşlardalar. azim, hırs, umut falan.
dön bugüne her alanda bir ton adam var senin gibi. uluslararası artık rekabet.
ne farkın var?
emin olun o dönem de nice şairler vardı.
demem o ki, değerlerimizi yaşatalım dersek herkes değerdir. sırf 2 şiir yazıyor diye onlarca kişi sıra beklerken torpille hastaneye alınmaksa mesele...
