benim babam ben bildim bileli ateisttir. hani öyle hava olsun diye ya da benim gibi inançsız geçinip en ufak bir karanlıktan gelen seste inanmadığı bütün dinlerde dua eden biri değil. ( ki 50 yaşına geldi amk, ne olduğunu bilsin yani )
allahla ilgili herhangi bir dilekte bulunması gerektiği zaman bile, inandığın yaratıcı yardımcın olsun diyen, sosyal normlara uymak adına da yeri geldiğinde allah razı olsun falan diyen biridir.
benden daha fazla diğer dinlere ve inanlara saygılıdır. ramazanda asla ve asla dışarıda ağzına lokma koymaz, içkisini bile mahalle bakkalından almaz, ya da otobüslerde falan rahatsız olma potansiyeli gördüğü kapalı insanların yanına oturmaz.
ama gel gelelim ateisttir..
şimdi ben babamın kitaplarını okuyarak başladım, kitap okuma alışkanlığı edinmeye.
din ile ilgili kitaplarının arasında kuran da vardı da, turan dursun gibi, dini sorgulayan kitaplar çoğunluktaydı.
ben de bir şekilde onun okuduklarından yola çıkarak dini inancımı oluşturmuş gibi oldum. en azından temelini böyle attım. daha sonraları babamın ya da okuduklarının yanlışları olduğunu gördüm belki ama özetiyle babamın okuduklarını okuyordum.
bu sadece din için geçerli değil aslında. mesela siyasi kitapları da, belli bir ideolojiye aitti ve ben uzun zaman ( ki küçük yaşta politize olan çocuklardandım ) yine babamın kitaplarını okuyarak kendime bir ideoloji benimsedim. daha sonradan bunu da düzelttim ama temel yine aynıydı.
yani demek istediğim şu; bilmeyerek de olsa anne babalar çocuklarını bu konuda etkiliyor.
bir çoğumuzun anne babası bizlere kitap alırken " ya ben sosyalistim ama dur bizim kıza da bir turancılığın özü kitabı alayım " demiyor.
belki onlar da farkında değiller ama, çocukların da ister istemez dini inançları, siyasi görüşleri, hayat felsefeleri, film seçimleri anne babanın zevkleri doğrultusunda filizleniyor.
sözüm ailesiyle taban tabana farklı düşünen arkadaşların dışınadır tabi.
