çeşitli versiyonları vardır bu hadisenin çoğunluğu platoniktir tabi karşı tarafın haberi olmaksızın içişlerinde büyüyen sevginin zamanla karşılıksızlığından usanmaktan gelir.
ama en kötüsü bir ilişki içindeyken yaşanılanıdır dostlar.
seversin çok seversin birliktesindir de görünürde mükemmeli yakalamışsın gibi gözükür...velakin işler hiç öyle gitmez
karşı tarafın senin ona öyle dolu dolu baktığın gibi bakmadığını görürsün.
o ne kadar seni hiçe sayarsa saysın sen sevginden yemeğe devam edersin.
bütün kötü özelliklerini sevginle yok edersin kendi gözünde.
zira onun varlığı senin için bu hayatı çekilebilir kılan yegane şey iken sen onun için gündelik bir alışkanlıksındır.
ne yapsan ne etsen eksiksindir onun gözünde ama tuhaf bir şekilde her şey devam eder, hala onun elini tutarsın mesela, hala onun vücuduna dokunabilme hakkı sendedir.
ama yetmez iki kişilik bir ilişkide platonik gibi hissedersin, git gide değersizleşirsin kaybolursun zira artık senden bile önemli bir kişi vardır hayatında..
artık bütün bunlara neden olan sevgin sana yük olmaya başlar.bir filozofun da dediği gibi insan her istediğini yapar ama ne istediğini seçemez misali sevgin zorunluluk olmuştur artık.
aslında tüm yorgunluğun sebebi sevgi de değildir büyük ölçü de beraber olmana rağmen bir gün yarı yolda bırakılacağını bilmektir.
