bazen çok sıradan şeylere hasret kalır insan şu hayatta... imkanın olur zamanın olmaz, kimi zaman da yapabilecekken içinde olduğun şartlar elvermez basit bir işe... şu an çalıştığım işime başlayalı tam bir yıl oldu.* ama ben işimde öyle sıradan bir şeye hasret kaldım, benim gözümde çok zor gibi gözüküyor artık. sözlük, isteğim şu: sadece bir aylığına doyasıya sakal salmak istiyorum, eşkalim tanınmaz hale gelene kadar hemde. bir yıldan beri neredeyse her allah'ın günü sakal tıraşı olmaktan gına geldi artık. eskiden ne severdim, çalışmazken en erken 17-18 gün de bir traş olurdum. sakal bana yakışıyordu bende severdim sakalı, sakal uzatmayı. bana göre özgürlüğü, rahat yaşamayı temsil ediyordu benim için. bu haller belki biraz nizami yaşama modu, bana göre değil ama iş hayatı yapmak durumundayız.
bu küçük hayalimin gerçekleşmesi için yıllık izini bekleyeceğim. ama bu kışta kıyamette izine çıkacak kadar da deli değilim, şunun şurasında bir daha ki yaza ne kaldı? sabret, kirli sakallı günler seni bekliyor sentinel prime...
Aylar sonra gelen edit: bölgede mağaza sayımına çıktık ekip olarak. şanslıydım bu sefer neredeyse bir ay tıraş olmadım. yıllık iznimi beklemeden özgürce sakal bırakabildim mutluyum artık...
