üzgünüm.
insanın moralini bozan, okurken canını yakan bir kelimeydi. sayfada olduğu için bile özür diler gibiydi. kaçamak bir kelime. sonunda iyi insanlar tarafından kullanılan iyi bir kelime olduğuna karar verdim. kimse gerçekten erdemli değildi, kimse lanet okumaktan tamamen kaçamazdı. her hikayedeki her karakter iyiyle kötü, doğruyla yanlış arasında gidip gelirdi. ama farkı görebilenler, çizgiyi geçtiklerinde bunu anlayabilen iyi insanlardı. bütün suçu kabullenip hatayı itiraf etmek de zor ve tevazu gerektiren bir hareketti .bunu içtenlikle söylemek cesaret gerektirirdi.üzgünüm.
üzgünüm.
bu kelime, karşınızdaki kişinin acısını kendinizin gibi hissettiğinizi ve paylaştığınızı gösterirdi. dolayısıyla bizi birleştirir, karşımızdaki kişi kadar çiğnenmiş, hırpalanmış hale getirirdi.
tanrının unutulan çocukları
