tabii, pekçok neden ve kişiye bağlanabilir bu. ama ipini çekmesi babında alaric var olayın merkezinde.
alaric de, romanın sonunu hazırlayan got.
gotların imparatorluk sınırları dahilinde oradan oraya savrulduğunu, konsül ve imparatorların kendilerine verdiği sözleri tutmadığını düşünüyordu. bu hasepten, temiz ve güvenli yurt arıyorlardı. o da roma imparatorluğu içindeydi. önce imparatorun yanına danışmanlar sokmayı başarmış, ardından askeri gücü imparatora hizmet etmek kaydıyla ele geçirmişlerdi. imparatorun danışmanı öldürtmesi sonrası anı olan barbarlar, romaya akın etmeye başladılar. aslında barbar gotların düşüncelerinin gerçekleştirmesi için meşru bir nedenleri vardı artık.
beri yandan roma orduları, germanyadaki saldırılarla da ilgili olduğundan, alarikin ordusu küçük bir direniş gördü sadece. kamplarından çıktıktan 3 ay sonra, roma duvarları önünde atlarını durdurmuşlardı artık. romaya girerken; "açlık nedir bi de romalılar görsün bakalım" diyerek yağmaladılar kenti. adlarına barbar denmesi biraz da bundan. gerçi barbar gotlar, romayı yağmaladıktan sonra, satacak bir şey kalmayınca pişman oldular aslında.
imparator alaric'in isteklerini reddetti. senato da kibirli ve elitist senato barbar dediği adamlara kıçlarıyla gülünce, alaric hiddetlendi. zaten çadırına gelen romalı aristokrat, anlaşmaktan ziade, aşağılamak için ordaydı. 100.000 milis toplayacağını söylemesine rağmen, alaric bunu siklemedi. romanının pilinin bittiğini biliyordu zira. alaric iyice uyuz oldu ve romanın tüm altınlarını istedi. imparatordan habersizce senato, neleri var neleri yok verdi. adana burmasıdan tutun da, halhallara dek. *romanın yağmalanması, senato eliyle de oldu yani. kamu malları da suyunu çekti sonraki süreçte.
alaric en son romaya gelir ve senatoda kılıcını rastgele doğrulttuğu bir senatörü kukla kral olarak atar. üzerinden bir süre geçtikten sonra da, kralın götünün kalktığını görünce, orijinal kral honorius'n yanına gider. bu kez gayesi barış yapmaktı. ama imparator yolda kendisini öldürtmeye kalkınca, hem kendisinin hem de romanın son nefesini vermesini olanaklı kıldı.
