adanaspor un başladığı, demirspor un bitirdiği maç olmuştur.
ergen muhabbetine dönen adana demirsporludur lakırdıları bir yana, hızlı başlayan bir maçtı. maçın başında inanılmaz ve tüyleri diken diken eden bir maraton koreografi'si izledik. akabinde başlayan maçta ilk golü adanaspor bulunca tribünler çıldırdı. fakat ertesine gelen gol, devreyi beraberlikle bitirmemizi sağladı.
ikinci yarı adanasporluları kahreden gol de geldi ve geriye düşüldü. fakat güç bela beraberlik kurtarıldı ve levent eriş yine uzun topla gol arayan futboluyla bize "ben geldim" dedi. ama unutuyor ki fovette mbilla yok artık, tiago'nun insiyatifinde gelen şahane gol olmasa bu maç mavişlerindi.
tribün olarak yine en çok ses demirsporlulardan çıktı...
demek isterdim ama, tam bunu düşündüğüm anlarda sürekli adanaspor taraftarları bütün stadı ve çevresini sesiyle boğdu. yine de çabuk yoruldular.
ayrıca 19:54 ü gösterirken dakikalar, güney kale arkasındaki koreografi de, adanaspor un yeniden güçlenen ve adından söz ettirmeye başlayan tribün oluşumlarını simgeliyordu. gayet hoştu.
maç çıkışında da, maçı fırsat bilip sokaklara dökülen isyancı kürt çocuklar ellerine aldıkları taşları ziyapaşa'da park etmiş arabaların farlarına ve camlarına atmaya başladı. ta ki polis ani baskınla birkaçını yakalayıp cop manyağı edene kadar.
ve tabii maç bitimi sokak başlarında 3-4'li gruplar halinde "adam dövmek için" bekleşen demirlileri de gördüğümü notlarıma ekleyeyim.
