tüm günün yorgunluğunu çeken ayaklar, sıkıntı içerisinde kasvetlice dururken çorabın içinde; o sıkıcı bir sıcaklığa hakimken ayaklar, bunalımdayken.. yatağa girilir; günün sıcağından arakladığı soğuğu içinde barındıran yorgan örter vücudu, işte tam o an çıkar o ayakları mahkum eden yünden çorap. bir soba sıcaklığına erişmiş ayaklar o buz gibi yorgana değer. yüzde gülücükler açar ve işte o zaman olur tam bir tatlı uykular.
bir de yatarken çoraplarını çıkarmayan tayfa vardır ki, yazın kabanla denize girmek onlar için harikulade normal görünür. en azından öyledir mantıken.
