gunumuz oportunist insaninin bakis acisindan kurtulmani saglar bir kere. ic dunyani yansitmanin ve bir seyler yaratmanin tadina vardikca, yaninda dogal olarak gelecek olan kazanimlarini umursamazsin. dusunsene, diger insanlar kendi duygularini eserlerle yansitamayip senin yaptiklarinda buluyolar kendilerini, bundan daha fazla kazanilabilecek bir yarar olabilir mi? kariymis, kizmis, paraymis, gececeksin bunlari. ben sana yaratmaktan bahsediyorum. insanlar islerine gidip kucuk dunyalarinda yasarken sen kendine dunyalar yaratacaksin, hatta o kucuk dunyalarinda sikisip kalanlar senin dunyalarina siginacaklar ara sira. daha ne diyeyim? sanat yarar icin yapilmaz, insanin icindeki guzellikten gelir bu durtu, hepimizde bir tutam bulunan tanri kompleksinden gelir. yaratmaktan bahsediyorum, iyice bellensin.
