belki farkında değilsin ama burası gerçekten bi aile gibi. sen de benim gibi üzüntünü, mutluluğunu paylaşıyosun burda. insanların senden aslında çok da farklı olmadığını görüyosun. o kadar da yalnız olmadığının farkına varıyosun. benim güldüğüm şeylere gülüyosun. yazısını beğendiğin bi yazarın ismine tıkladığında "aramızda.." yazısını gördüğün zaman en az benim kadar üzülüyosun. agm başlıkları gördüğünde benim kadar kızıyosun.* başlık açtığın zaman ilk entryinin yazılmasını çocuğun oyuncak getirmeye söz vermiş babasını beklemesi gibi bekliyosun. eğer yazılmazsa ikide bir yenile yapıyosun. bi umut belki birisi okumuştur diye. olmadı yüzsüzlük yapıp kendi başlığını upluyosun.*
hayata dair iç burkan detaylar başlığında senin de için burkuluyo biliyorum. itiraflar da ise çoğu kez ekşiciler gibi sandalyeden düştüğüne eminim.
bi de kendine bile itiraf etmiyosun ama 00:00 da itiraf girenleri içten içe kıskandığını biliyorum.* (bkz: sadece bana mı olur hissi)*
biraz daha devam edersem toygar ışıklıya bağlıycam.* o yüzden sadede geliyorum.
seni merak ediyorum lan işte. o nickinin altında kanlı canlı bi insan olduğunu teyit etmek isityorum. hani bi şey indirmeye çalıştığın zaman üstteki rakamları gir diyip sen insansın dimi lan diyen siteler olur ya onlar gibi işte.
amma velakin zirveye katılmam için bissürü lirayı gözden çıkarmam lazım. ayrıca gidiş geliş toplamda 16 saat yol gidicem ankara-mersin arası. cuma akşam 9 da ingilizce kursum pazar günü de sabah 10:00'da tiyatro dersim var.**
olsun bi yolunu bulur gelirim ben. 40 yılın başında bilgisayarın başından kalkıp tanımadığım insanlarla kaynaşmaya gidicem sonuçta.*
sözün özü beni de yazın.
he bi de onuncu nesilim diye ezmeyin beni.
not: gri şehir zirvesi zamanında ankaradaydım ama asosyallğim tuttu, korktum gelmedim. onun pişmanlığı yüzünden biraz duygusala bağladım.
çok önemli not: zirve anında bu entry ile ilgili bi şey duyarsam bozuşuruz.
edit: yazmayaydım keşke şunları. kırk yılın başı içimi döktüydüm size. acımayın bana.
