insanlar özgürlüğü için savaşır ama bu savaşta kazanmak mümkün müdür yoksa sadece kaybetmek mi vardır sonunda orası bilinmez aslında. tek bilinen bu özgürlük savaşında tek rakip vardır o da insanın kendisidir. bedeni özgürdür bazılarının, ruhu tutsak. bazen de tam tersidir ruhu ebedi hür iken, prangalıdır bedeni.
ruhunu tutsaklıktan, bedenini prangalardan kurtarmak insanın kendi elindedir. ne var ki bu hükme varmaya kimse kolay kolay cesaret edemez. bunun bir nedeni mutlak bir özgürlüğün ürkütücü olmasıdır. bir nevi dizginsizlik ve keyfilik ile eşit görülür. fakat bu özgürlük savaşında ruhani bir dizginliğe ve huzura ulaşmak daha olasıdır. çünkü onun boyutu eşsiz ve olağanüstü bir tad verir ve iştah açar. o yüzden özgürlük savaşı ancak insanın sonunda kendisiyle barışmasıyla bir anlam kazanır.
