ne yaptığım işi seviyorum artık, ne yaşadığım evi, ne tanıdığım insanları... uzaklaşmak istiyorum. bir sabah ansızın ceketimi alıp, kimseyi uyandırmadan evden çıkmak, otogarda "nereye gidiyor?" diye sormadan bulduğum ilk otobüse binmek, terk etmek istiyorum buraları. tanımadığım memleketleri özlüyorum. tanımadığım insanları özlüyorum. değişiklik istiyorum.
bir sahil kasabasında köhne bir lokantada garsonluk yapmak istiyorum mesela. mesela; sabahın altısında açtığım dükkana deniz kokusu sinsin istiyorum. daha hava yeni aydınlanırken rutubetten eskimiş masaları sandalyeleri, yine rutubetin badanasını eskittiği kapı önüne dizmek istiyorum. gelen müşterilerin hepsini tanımak istiyorum. "falanca abi hoşgeldin!" demek istiyorum. "oğlun nasıl? hastalığı hafifledi mi?" demek istiyorum. geç gelen ekmek için kaygılanmak istiyorum. bana çürük domatesler satan manava sitem etmek istiyorum. büyük sorunlar istemiyorum artık...
