ayrılışımızın üzerinden 1.5 sene geçti. evet tamı tamına bir tam bir de yarım koskoca yıl. dile kolay.
dönüp arkama bakıyorum da, 1.5 senedir gülemiyorum. 1.5 senedir ölemiyorum. lanet olsun ki geri dönemiyorum.
aslında sen ne kadar da fazlaymışsın da ben eksik kalmışım. sıfırdan tamamlamışsın beni sanki hiç yokmuşum ben. hiç olmamışım,
hiç olmamışsın, hiç olmamışız. bir gün dahi unutamadım seni. yanımda olmasan da rüyalarımdaydın her gece. bırakamadım asla seni.
her şey güzel giderken sabahlara küfür etmenin ne olduğunu bilir misin peki? neyse boşver bunları. uzun zaman sonra aldım haberini.
en azından mutlu olduğunu biliyorum, bir başkasıyla. inşallah üzmez seni, yarım kalan hikayemizi beraber tamamlarsınız. ne bileyim ben.
mutlu olursunuz işte. benim yaşatamadığım mutluluğu beraber yaşarsınız. rüyalarıma da girme artık yalvarırım.
benim mutsuzluğum kadar, mutlu olursun inşallah. kimine göre ahmaklık, kimine göre aptallık belki ama benim seni sevmem için sana ihtiyacım yok.
ama söz veriyorum sevmeyeceğim seni, düşünmeyeceğim, duymayacağım, görmeyeceğim, koklamayacağım hayallerini. söz veriyorum çıkmayacağım karşına, sokağından geçmeyeceğim.
söz veriyorum unutacağım adını, gülüşünü, gözlerini. aynalara bakmayacağım görmemek için gözlerimdeki seni. sen kendine iyi bak, sürekli tekrarlıyorum ya, inşallah mutlu ol.
ben bunları yazıyorum, asla okuyamayacak olduğunu bilsem de...
