az önce pek sevdiğim bir kadın arkadaşımdan gelen bir adet maille yüz yüze geldim.
ara ara görüşür, 2 bira içer, muhabbet eder, iyi de eğlenirdik. sevgilisi olduğu için pek sık aramazdım yanlış anlaşılmasın diyerekten. bananeyse amk, her bir ince haltı ben mi düşünmek zorundaysam sanki. nitekim, g.tümde patladı iyi niyetim.
sevgilisini çok sevdiğini, aralarında çok sorun olduğunu, onun için çok önemli olduğunu yazıvermiş en başa. biliyorum sık aramıyorsun, ama rica ediyorum bundan sonra hiç arama diye de devam
etmiş. o da aynısını yapacakmış. en azından sorunlarını halledene kadar.
net bir şekilde "sorunları çözsen de arama" deyip kapının yolunu bulmasına yardımcı oldum.
burdan çıkarılacak derse gelirsek: insanların ilişkiyi sapıklık derecesinde içselleştirip hastalığa doğru evriltmelerine kafam girsin. bunu yapan insanlara acıyorum tek kelimeyle.
"ama sevgilim istedi" deyip kendi kişiliğini ikinci plana attığında, yani sıçıp üzerine bok yazdığında ise direk siktir ediyorum.
sanki biz hiç ilişki yaşamadık, hiç aşık olmadık şu kodumun dünyasında.
