defalarca izlediğim ve izlemekten bıkmadığım film. film zorlama ilerlemiyor, her izlediğim de akıp gittiğini hissediyorum filmin. soundtrack'ini ennio morricone abimiz yapmıştır. özellikle dın dın dın dın şeklinde olan kasvetli efekt adamı hoplatır yerinden. bu filmi sevdiren nedenlerden birisi ise kesinlikle kurt russell'dır. bütün film boyunca jb içer, chessmastera yenilince buzları bilgisayarın içine döker. paranoyaklığın belki de baş yapıtıdır bu film. 10 küsür adamın ilk imitasyondan sonra sürekli birbirlerine thing muamelesi yapmaları, kan testi yapmadan önce kan poşetlerini birisinin dökmesi, macgready'e * yapılan komplo, scientist abimizin tüm iletişim araçlarını yok etmesi. oturup izledikten sonra üzerine bir de oyunu oynanırsa tadından yenmez tabiki. oyunun da filminden geri kalır yanı yok kesinlikle. türkiye'deki kopyalarda bir sorun vardı maalesef, son bossla kapışırken windows'a dönüyordu. oyun zaten filmin bittiği yerden başladığından gayet heyecanlı ilerler.
