aslında açmak istediğim başlık 3-4 sene biriyle sevgili olup akabinde ayrıldıktan sonra bir ay tanıdığın biriyle evlenmek olacaktı. bu insanların psikolojisini çok merak ediyorum.
senelerce birisiyle çıkıyorsun tanıyorsun biliyorsun ve bir şekilde olmuyor ilişki evlilikle sonuçlanmıyor çünkü iki tarafta bir birinde kusur buluyor yada sevgi bitebiliyor. durum böyleyken sen nasıl oluyor da bir ay tanıdığın birisiyle evlilik gibi büyük bir olaya adım atabiliyorsun o derece güvenebiliyorsun. dünyanın bin bir türlü hali insanlarında bin bir çeşidi var. belki adam yada kadın sapık, manyak, pedofili yada farklı iğrenç fantezileri var. belki yalan söylemek gibi bir hastalığı var yada aşırı kıskanç iş işten geçtikten sonra ortaya çıkacak. hadi o kadar paranoyak düşünmeyelim daha normal şeyler düşünürsek mesela oturup aynı şeye gülmeyeceksen, aynı şeylerden hoşlanmıyorsan, sabahlara kadar konuşup muhabbet edebileceğin karakterde değilse, sen a derken o b diye tutturursa, arada bir elektirik çekim olmazsa bla bla bir sürü parametre var ama bunlar bir ayda anlaşılmaz ki en az bir sene tanımak gerekir.
işte ben uzun ilişkiden çıkıp bütün bunları bilmesine rağmen bir insanın kendini bilinmezliğin içine ailesiyle birlikte sürüklemesini anlamıyorum. sonuçta herkes bir ay iki ay birisiyle çıkıp sonunda ayrılıp hiç göründüğü gibi biri değilmiş bitirdim demiştir. ama evlenince hadi ayrılalım deyip o kadar kolay ayrılamıyorsun. çevremde o kadar çok insan var ki hatta en yakınım kuzenim bunu yapan ama gidipde sorulmuyor neden diye.
