erken olumuyle ilahi seviyelere yukselen, beatles'in medyatik, buzdagininsa gorunen yuzu. oysa olmeden bir sure once siyasi islerden elini etegini cekmis, yine muzikle ugrasmaya baslamisti.
lennon'i seven otcu, biraci, gitarci abilerle ablalar, paul mccartney'i, "ya kanka o adam hep cebini dusundu serefsiz ya," dedikten sonra, iphone'lariyla berkecanlari arayarak starbucks'a giderler, sisteme olan isyanlarini da aksam ezanindan birkac dakika once kosa kosa eve giderek, sabahlari servise bes dakika gec binerek tamamlarlar.
john lennon kim midir? sesi vasat, tipsiz, al yanakli bir liverpool delikanlisidir, sanat okulunun reisidir, kizlari kesen, okulundakileri doven bir firlamadir, lahmacun soylesen oturur yer, sogani yumruguyla kirar. devrim sehidi, ozgurluk havarisi, postmodern peygamber olarak bellediginiz adam john degil. bunu kendisi bile degistiremez. o hep, yapayalniz, annesiz, babasiz bir cocuk kaldi. teyzesinde, stuart'ta, paul'de, cynthia'da ve en son yoko'da hep annesini aradi, hepsi bu. kocaman aklinda yarattiklarini soyledi sonra bizlere, kutup yildizina, butun evrene. siz gozlugunu takip kari kiz dusurun, aforizmalarini lastiklestirin diye dogmadi o. bu adami isiltili frontman'lerle karistirmayin, cunku frontman bile degil. asla buyumemek laneti olan bir cocuk, icip icip kustugun en yakin arkadas, "karsim elli kurus var mi?" diyen okulun serserisi, gitar calip kiz dusuren yavsak. john lennon allah da degil, efsane de degil. icimizden birkac parca bir sey.
bu adami somurmenizden biktim veletler. cekin ellerinizi john'un uzerinden.
