sahip olduğu tek şey fakirliği olan babayla sokakta karşılaşınca tanımamazlıktan gelmek ve seviyenizi onunkine düşürmemektir.
dobrae utra, biricik acizler...
hak etmediğim bu hayatta yaşamayı sürdürmeye çabalarken bir yandan da sosyal çevre de ediniyorum. bu çevre elbetteki babam gibi fakir değil aksine annem gibi zengin ve soylu bir çevre.
onlara layık olmaya çalışıyorum. yoksa arkadaşsız ve kimsesiz kalır, babamın o fakirlik çukuruna geri dönmek zorunda kalırım.
neyse efendim, geçen haftasonu ultra zengin ve sosyal arkadaş gurubumla petersburg sokaklarında gezerken uzaktan yaşlı ve kokuşmuş bir adam gördüm, oldukça tanıdıktı.
olamaz! bu babamdı... karşı karşıya gelmiştik bana bakıyordu, ben ona bakmamaya çalışıp geçerken de bir omuz attım, sendeleyip yerdeki su birikintisine düştü.
arkadaşlarla dönüp kahkahalarla güldük.
en azından temizlendiği için sevinmiştim. soylu arkadaşlarımla gezmeye devam ettim.
