görüşmelerin kolayca, zaman kaybetmeden yapılabildiği için gerçekleşir. Önceden öyle miydi? Mektup yolluyormuşsun, "gelecek mi gelmeyecek mi?" heyecanı var bir kere. Öyle gün içinde sürekli mesaj atıp arayıp da görüşmüyorlarmış o zamanlar. Ama şimdi ayda 5000 sms, 10000 sms diye "kampanyalar" var. Ne oluyor, ilişki hemen başlıyor, o en heyecanlı platonik hissettiğin zaman hemen bitiyor. Sonra hızlı hızlı ilişkinin sonuna koşturuyorsun attığın her mesajda, aradığın her dakikada.
Buluşma yerleri de mühim. Kafelerde görüşüyorsun, o kocaman kalabalığın içinde. Sen de yapaylaşıyorsun. Alışveriş merkezlerinde buluşuyorsun. Vitrinler var bir kere orada. Nasıl olur ki böyle bir yer sevgili ile derin bir şeyler yaşamak için? Önceden nasılmış? Kırlarda, çay bahçelerinde, muhallebicide.
Giydiğimiz kıyafetlerde de var sorun. Şimdi giysilerin rengi de cırtlak, biz de.
Eski filmlerin filtresi bence gerçek, efekt değil. O zamanlar gerçekten o renkteydi insanlar ve dünya. O renklerde daha kolay derinleşirsin bir kere. Şimdi şu ojelere bakın, cırtlak yeşil, sarı vs... Saçlara bakın, neresi doğal bunların. Hepsi maşalı ya da düzleştirilmiş, kabartılmış.
Utangaçlık kötü biir şey sayılmıyormuş o zamanlar. Şimdi utangaçlık kurtulmamız gereken bir şeymiş gibi yaşıyoruz. Piç olmanın, bitch olmanın özgürlük olduğuna inanmış gibi yaşıyoruz.
