sevmek zor iş be sözlük, aşık olmak zor. küçükken güzel sevmek, sevgili olmak. büyüyünce pek tadı yok. küçükken etrafındaki herkes büyük olduğu için söylemiş olduğun laf da kocamandır. senin en mutsuz en umutsuz olduğun zamanda seni bayağı seviyorum, alkım etkisine inanıyorum, uzaktayken seni çok özlüyorum der. ama kibrit bile çakamaz. küçükken öyledir. bir gün ailen alır karşısına seni, biz ölene kadar senin yanında olacağız der ve olur. o zaman diğer insanın ne kadar sahtekar olduğunu daha net anlıyorsun.
yine de bu da gelir bu da geçer diyorsun. yaptıklarından değil yapmadıklarından pişmanlık duyuyorsun ekseriyetle. insanlar sokakta yiyecek ekmek bile bulamıyorlar, bırak şımarıkça şikayet etmeyi senin bunları düşünmeye bile hakkın yok diyorsun. çöpün yanında artık pizza yiyen yalınayak çocuklar gördük. hayatta hiçbir zaman parayla satın alamayacağı şeyleri umutsuzca hayal eden ama piçlik olsun diye yine de gülümseyen insanlar gördük. sıkıldım dediğin şeylerin diğer insanlar için ne kadar önemli olduğunu ve belki de hayatı boyunca o şansı yakalayamayacağını gördük. onkoloji hastanesinin önünden geçerken bile bile ölüme koşan saçları dökülmüş çocuklar gördük. biz de sevdik ama her şeye rağmen bu hayatta içimizden gelen herşeyi yaptık, dönüp arkamıza bile bakmadık ve hiçbir zaman pişman olmadık. 23 yıl önce bugün annem beni doğururken bana hoşgeldin dediğin için teşekkürler dünya.
