2 aydır içmediğim lanet olası şeydir. 2 ay öncesine kadar sigara benim için çok anlam ifade ediyordu. kahveyle, sodayla, birayla, çayla içerken ayrı bir keyifti. hele ki o tuvalette içilen sigara yok mu o çok fenaydı, ders aralarının vazgeçilmeziydi, hele ki final haftaları yok mu.. yıllardır kafamın bir ucunda bırakmak vardı, hep istemiştim. ya bir hastalık yüzünden ya şimdi ya da 50-60 yaşında bırakmak zorunda kalacaktım sigarayı. eninde sonunda bırakıcaktım yani, geç olmasın dedim ve bir gün - halı saha maçı sonrası- resmen vücudumu nasıl ele geçirdiğini hissettim, bana karşı zararını gerçek anlamda hissettim ve anında bıraktım. yok şu paket bitsin, aman şu son çöp vs. gibi triplere de hiç girmedim. yanımda da 3-4 dallı paketle dolaştım inat olsun diye.
çokta rahatım, eksikliğini beklediğimden çok daha az hissediyorum. yaşamıma aynen devam kahvemi, sodamı, biramı hala yudumluyorum ama kendimi zehirlemiyorum. canım istiyor bazen, 5-10 dakika dişimi sıkıyorum vücut zaten nikotin ihtiyacını kendi karşılıyor.
ben yaptıysam herkes yapabilir demiyorum, ama eninde sonunda bırakacağın şey için fazla inatlaşma, kendi paranla göz göre göre kendini zehirleme, gerçekten zor bir şey değil.
