yıllar sonra tattığım, sevgilerin zirvesinde yer alabilecek bir sevgidir. ilk başta her şey güzel gitse dahi zamanla kız kardeş büyüyecek, tercihlerini yapacak, okul-iş derken bir bakmışsın ki karşına zibidinin tekini çıkaracak.
"abi ben bu adamı (aslında çocuğu demek istiyor) çok seviyorum" diyecek.
sahiplenme duygusunun vermiş olduğu şaşkınlık ve sinirle, kabul etmeme, sürekli çocuğun açıklarından bahsetme gereği duyulabilir. mutlaka olacaktır.
bu işin takımı-rengi olmaz diyenlerden biri değilim maalesef. benim kardeşim karşıma sarının yanına laciverti tercih etmiş birini ge-ti-re-mez!!
gönül bu belli mi olur? dediğinizi duyar gibiyim.
haklısınız. aynen öyle oldu.
gözümden sakındığım bitaneciğim yaptı yine yapacağını. ama pes etmiş değilim yani.
şimdi gelelim sana;
mutlaka yakalayacağım açığını. uyanık ol. akıllı ol...
bana bak sarıyer' e taşınma arefesinde olan concon. oralarda civatalarını gevşetmiyorsun, efendi gibi okulundan eve- evden okula gidiyorsun.
delikanlı oluyorsun öncelikle, aslını inkar etmiyorsun. urfa' lıysan urfa' lısın, mardin' se mardin. anne-baba istanbul' lu olması bişey değiştirmez. kamilliğin lüzumu yok. melo' nun türkiye şubesi gibisin zaten. kapkara bi adam. kendine fazla güvenmiyor, kızı üzmüyorsun.
onu benden almak senin için zor değil aslında. imkansız gibi birşey. uyandırayım da sonra "vay ben duymadım, vay ben bilmiyordum" deme...
şimdilik bu kadar. ha birde çizimlerini zamanında yap, devamsızlık yapma. bunlardan dolayı tekrar bi şikayet alırsam eğer....
