yıllar önce bir arkadaşımız bizi bahçelerine götürmüş kiraz ağaçlarını
gösterip 'bu civarın en iyi kirazları bizim bahçede hadi dalına çıkıp yeyin'
demişti. sonrada annesi gelip bizi kovmaya kalkmış oğlu da ağaç inip annesini
terslemiş 'ben sağken yeyin amına koyim' diye esprisini de yapmıştı. şimdi o
annesi hastanede yoğun bakımda uyandırılamıyor. yılllar ne çabuk geçiyor, hayat
ne garip amk!
