insanlar bazen sınırlarını çok zorluyor. sahip oldukları yerde kalmamak için ellerinden geleni yapıyorlar. sonunda dibe, en dibe yuvarlanmaları da kaçınılmaz oluyor. 'hatta cehennemin dibine kadar yolun var' dememek için kendimi zor tutuyorum ama bu durum beni üzüyor sözlük. erişemediği ciğere mundar diyen kedi olmak yerine; kişilerin değerlerine, kararlarına saygı göstermeyi becerebilen kimseler olmak, bu kadar zor olmasa gerek. karalamak kolaydır her daim, ama ben siliyorum. zoruna gideni de, kendini bilmeyeni de. umarım böylesi herkes için daha iyi olur.
