hiç tanımadığım bir evdeydim. Korkutucu bir sessizlik evi sarmıştı. ürkek adımlarla odaları dolaştım. bir şey arıyordum ama sanki peşimde bir gölge dolaşıyordu. ne aradığımı bilmeden, aradığımı bulmaktan ümidimi kestim. yorgun bir halde pencerenin yanındaki sandalyeye oturdum. ev, cama vuran yağmur sesi dışında ölüm sessizliğine gömülmüştü..
pencerenin yanındaki sandalyeden dışarıyı seyrediyordum. birden arkadan bir ses geldi. ya da ben öyle hissettim. yağmur tüm hızıyla cama vurmaya devam ediyor, rüzgar evin duvarlarında ıslıklar çalıyordu..
duyduğum ses yüzünden tedirgindim. ama kalkıp bakamadım. 'bana öyle gelmiştir herhalde' diye teselli ettim kendimi. hem burası da neresiydi? daha önce hiç bilmediğim bir evdeydim. nasıl gelmiştim ben buraya? niye gelmiştim? niye evde kimse yoktu? ya da, var mıydı..
derin düşünceler eşliğinde tekrar oturduğum yerden dışarıyı seyretmeye başladım. ama, o da ne? aynı sesi tekrar duymuştum.. arkama bakacak cesaretim yoktu. rüzgar şiddetini artırdı. biri sessizce arkamdan bana doğru yaklaşıyordu. gök gürültüsü duyuldu aniden. gölge gördüm. biri arkamdan sessizce bana yaklaşıyordu.
şimşek çakınca pencerede yansımasını gördüm.. ellerini boynuma doğru uzattı. ani bir hareketle arkamı döndüm. küçük bir çocuk birden sırtıma dokundu ve ''ebe ebe. ebe sensin. ebeleme sırası sende'' dedi ve kaçmaya başladı.
bugün gördüğüm garip bir rüya bu. bunu yorumlayabilecek yazar arkadaşlarım mesaj atıp bilgilendirebilirler.
tanım: 10. nesil yeni yazarım. koşturuyorum sözlükte.
