kimse bunu kabul edemez, ama herkes buna gore davranir.
paran yoksa;
okuyamazsin,
sevdigin kadinla evlenemezsin,
cocugun olamaz,
hadi oldu diyelim ona bir bisiklet bile alamazsin,
cigeri bes para etmeyen adamlara boyun egmek zorunda kalirsin,
hayatin asil anlami olan bilgi ve ilimden, sanattan uzak kalirsin,
bir kadeh raki icin bile aci cekersin,
serefi olmayanlar kuklacin olur,
en yakinin bile sana sirtini doner,
en iyi dostum dedigin seni tanimaz,
bir vakit sonra ailem dedigin bir baltaya sap olamadi diye seni gozden cikari,
cebinde 100 eurosu olan adam senden kiymetlidir.
oysa ki o parayi belki de kari satarak, belki uyusturucu satarak kazanmistir.
ama bu kimsenin umrunda olmaz. bu bayagilik canini sikar, gozune batar, kalbine batar.
ama diyecek laf bulamazsin, cunku paran yoktur.
bu isi amerikanin kenar mahallelerindekiler bile cozmustur, zengin ol veya olmeyi dene diyerek.
haklidirlarda, mecbursundur zengin olmaya.
yoksa kimsenin umrunda degilsin filozof bile olsanda...
