ufakken beynimize beynimize işlenen cümle, zamanla "böyle amca mı olur lan?" dedik.. evvela ufak, matematiksel, logic bir hesaplamayla övelim bakkalları, sonra söveriz..
"teyze, anne yarısıdır" cümlesini türevleyip "amca baba yarısıdır" çıkarımına erişildiğine göre p->q [p ise q] benden duymuş olun; "mahalle bakkalı baba 1/4'üdür". ayrıca da "bakkal müziği" şahanedir..
dahası, ufaktan beri, okulda ne zaman ki 1 simit 1 gazoz yetmez, kızın da parasını öder hal aldık, eve dönüşte cepte kuruş kalmaz, servisten indikten apartmana çıkasıya kadar bastıran susuzluğumuzu telepati vesilesiyle olsun, bakışlar vesilesiyle olsun, bakkal amca "hişşt, uğramadan geçme" gibisinden bir seslenir, "al bugün gazozun benden olsun" derdi.. öyle sevecen olurlardı ki bu bakkallar kedi gibi sürünesi gelirdi insanın sakal tıraşı olduğu günlerde.. accip bi ortam, o kadar diyeyim..
sonra birgün farkettik ki bakkal amcanın kucağına oturduğumuzda "hıkk" sesi geliyor, dahası "oğlum arada sen de tıraş ol" diye uyarıyor bakkal amca, büyüdüğümüzü anladık, bir daha oturmayacasına kalktık..
lakin baba çeyreği, amca yarısı o adam da, "yaş ilerledi, hac'a da gider artık" diye beklerken otoriteleri şaşırtmak suretiyle yoldan geçene dil atar, imalı imalı "portakallar şayaaneğ" diye bağırır oldu.. olmuş yani, bize söylenen o.. inanmadık tabii, nasıl ki recep tayyip bey'e inanmadıysak bakkal amcanın şu haline de inanamadık.. ta ki; günün birinde "arabada beş, evde onbeş" şarkısı eşliğinde tacizde bulunduğunu öğrenene kadar.. bakkaldan beklemezdim bunu, kör oldum..
yanisi bizler ufakken evet de, büyüdükçe bize bile teklif eder oldu; anahtar ister oldu bu amca yarısı.. bi fırsatta amcama da bakiym, aynı yolun yolcusu olmuş olabilir çoktan..
bütün renkler hızla kirleniyordu, birinciliği bakkal amcaya verdiler..
