yaklaşık yarım saattir 10 yaşındaki kuzenim ve yaşıtı misafir çocuk birbirlerinden gözlerini kaçırıyordu. habire ''git tanış'' dememe karşın ısrarlarım boşa çıkmış, ikisi de duvarları izlemeye devam etmişti. görünen o ki ikisinin tanışmasına pek imkan yoktu.
yinede azmetmiştim ben, tanıştıracaktım ikisini. misafirin çocuğuna ''gel sana oyun açayım'' dedim. tabi çocuk hemen geldi ardından da benim kuzen.
ikisini yanyana oturttum, counter açtım. ''sıra sıra oynayın'' dedim. arada kontrole de gittim. ikisi de sakin bir şekilde oynuyor. aralarında ''ne vurdum gördün mü, en iyi silah sniper'' gibi diyaloglar geçiyor, benim kuzen ev sahibi imajıyla yeni oyunlar açıyordu. ''heh'' dedim içimden ''bilgisayarla filan ama tanıştırdım ikiliyi, bak 1 saattir oynuyorlar...''
o sırada yeni bir strateji oyununa başlamıştı keratalar. oyuna tıkladı kuzenim, ekrana ''lord utku'' diye bir yazı gelince göğüsünü şişirdi malum o yaşlarda bu tarz ünvanlar gösteriş demekti.
yazıya biraz bakındı misafir çocuk, belli ki aklıma bir şey takılmıştı. şaşkınlıkla lafa girdi;
misafir-utku kim yaaa??
kuzen-benim!!
oha amk, ulan 1 saattir berabersiniz bu kadar mı alakasızsınız birbirinizle. bunlar nasıl çocuk lan? bilgisayar göstermeyince göz göze gelmiyorlar bilgisayar karşısında kendilerine bir izleyici, monolog diyaloglarına bir dinleyici arıyorlar.
hani arada ''bilgisayar insanı eğitiyor'' diyoruz yaa belki bizi eğitiyor ama çocukları eğiyor. çocuklarda sosyallik namına bir şey kalmamış azizim. ülkenin geleceği buysa, durum vahim...
