Kütahya'daki çocukların ananelerini sürdürmeleridir. ortalama 5-10 çocuktan oluşan küpecik grubu manilerini söylemeye başlarlar. maninin sözleri hiç bir zaman net anlaşılmaz. klasik çocuk topluluğunun mınıhımıfım şeklinde, ara sıra da yutkunarak nefeslerini duyurdukları şarkı halini alır. etrafa, boşluğa, ev sahibine, birbirlerine mani boyunca bazen boş boş, bazen de piç piç bakarlar. önemli olan sonuçtur, ev sahibinden ne koparacaklarıdır. küpecikler bir öğrenci evi keşfedip her akşam uğramaya başlarlar. bu olay öğrencilere değişik gelmiştir ve bir kaç gün evde ne varsa vererek idare etmişlerdir. (küpecikler ramazanda her gün gezerler iftar sonrası.) bir kaç günün sonunda, eski, büyük oda girişli evlerinde takılan öğrencilerin kapısı çalınır ve küpecikler yine başlar mani söylemeye. öğrencilerden biri kapıda beklemektedir. o sırada odadan hızla gelen ve kapıdaki öğrencinin önünden geçen 45 numara postal küpeciklere doğru gitmiş ve bir kaç tanesini adeta labut gibi devirmiştir. o sıradaki şaşkınlık, üzüntü, kopma, kaçışlar, kahkahalar.. böyle de bir anımız oldu.
Heey! küpecik, küpecik,
Yağdan, baldan küpecik.
Yağ olmazsa bal olsun,
Ev sahibi sağ olsun.
Ev sahibi, evde misin?
Evde değil, dağda mısın?
Dağda yılan kışlasın kışlasın
Allah biricik oglunuzu/kizinizi bağışlasın
Dişi dişi siçan dişi
Vermezseniz çalarım taşı
Ambar altında tazıyım, tazıyım
Ben annemin biricik kızıyım/oğluyum
Kenarından, menarından, baklavanın kenarından
Al yanaklı yenge, yenge
Merdivenden indige, indige
Bizim sari beşlikleri aldige, aldige
Kapı altında tırtıl
Beşliği verde kurtul
