benim leğen kırmızıydı. banyonun önünde, küçük tüpün üzerindeki kazanda su kaynardı. annem oradan bir tas su alıp leğene dökerdi ve ardından çeşmeden akan sudan bir tas alıp yine leğene dökerdi.suyu sevmeme rağmen çok ağlardım. bir türlü anlaşamazdık annemle su konusunda. sebebini yıllar sonra anladım. çocukların çoğunluğu sıcak sudan kaçıp suyun ılık olmasından haz ederken,ben tam tersi suyun çok sıcak olmasından hoşlanıyordum ve anneme bunu anlatamıyordum. annem suyu ılıklaştırdıkça ben basıyordum çığlığı. ben çığlığı bastıkça annem biraz daha soğutuyordu suyu. ama yine de güzeldi. leğene sığacak boyutta olsam da yine yıkatabilsem kendimi anneme...
