sozluk ben yanlis bir seyler yapiyorum.
yillardir kus oldugum babam aradi gecenlerde. konusmak istedigini soyledi. normalde olsa acmazdim telefonlarini, cevaplamazdim ama bilmiyorum. o gun tutup acacagim geldi herhalde. her zamanki bahanelerini siraladi durdu, sasirmistir buyuk ihtimal onu bu kadar dinledigime, o yuzden doktu icini.
ben sustum. bilmiyorum neden yaptim bunu. telefonu aglaya aglaya kapattim. annem gorse cok kizar, o senin baban niye konusmuyorsun? der, kendisine neler cektirdigini onemsemez ama ben yapamiyorum. icimde en buyugunden bir ofke var babama karsi, baba demekten acizim ama baska sifat bulamiyorum adinin onune.
bir baba nicin kizini bu kadar uzer sozluk?
yemin ediyorum icimde bir telas var, bir garip korku var. onu kaybetmekten korkuyorum, olmesinden korkuyorum ama konusmak, gorusmek istemiyorum.
ben sirf babam yuzunden evlenmekten korkuyorum. sevdigim adam seninle evlendigimizde.. diye baslayan cumle kurdugunda geriliyorum.
ben galiba yanlis bir seyler yapiyorum sozluk..
