bir zamanlar benim de içinde bulunduğum durum. diğer insanlara konusunu açmak genelde alayla veya ciddiye almamakla sonuçlanabilir. karşıdaki insanın hayatı yolunda gittiğinden belki. yine bu düşünceyle baş başa kalırsınız yardım beklediğiniz, konuyu açtığınız insanlar bu konuda sizi çokta takmadığı için. fakat bu durum gerçektir, vardır. zaten olmasa sayısız insan kendi tercihiyle son vermezdi kendi hayatına. bu duruma tek başına karar vermiş birey yine kendi başına karar vermelidir vazgeçmeye, bilakis hayatınızın her saniyesinde yanınızda bir insan nöbet bekleyemez. yaparsınız yani yapacağınızı, bu yüzden kimseden bir şey beklemeyin. benzer duyguları çok zaman önce yaşamış kendimce kesin karardan dönmüş birisi olarak söylüyorum. belki de bugün için yarını yakacak olmak vazgeçmek için geçerli bir sebeptir. veya ertesi gün birisini sevebilecek olma ihtimali vazgeçirir belki de. ama mantıklı olan, olması gereken vazgeçmektir. vazgeçtim bir zamanlar, iyi ki de vazgeçmişim.
