bir sürü dayım var* ama sen en küçüklerisin. ehe.
ama 2 metre boyun, 135 kilo ağırlığın var.
ama bu dev cüssene rağmen hala çocuk gibisin, komik ve alıngan bir yapın var.
akrabaları bir araya toplayıp muhabbet etmek, onları güldürüp eğlenmek en çok sevdiğin şey.
biliyorum, depresyondasın diğer dayım öldüğünden beri.
durduk yere titremeler geliyor sana, ellerin ayakların buz gibi oluyor, bir süre kendine gelemiyorsun.
ama ayılıp normale dönünce hiçbir şey olmamış gibi "ee abla dedikodulardan neler var bugün?" diye devam etmen şaşırtıyor hepimizi.
bir anda kahkalar yankılanıyor evin içinde.
herkes bir şeyler anlatmaya başlıyor, gülüyoruz, eğleniyoruz...
ben hep seni seyrediyorum çaktırmadan dayı,
düşünüyorum, yanlız kalınca neler hissediyorsun diye...
hiç yalnız bırakmasam keşke seni diye geçiriyorum içimden,
hep gülsen keşke böyle...
